Nissan Almera 1.5 - Seat Leon 1.4 - Skoda Fabia 1.4
Tο Λεόν είναι ουδέτερο και μόνον οριακά θα εμφανίσει κάποιες προοδευτικές τάσεις υποστροφής. Έχει ακριβές σύστημα διεύθυνσης και συνολικά δείχνει να είναι αυτό που διαθέτει το πιο δεμένο και στιβαρό πλαίσιο. Θυμίζει γαλλική πρόταση, όπου ο οδηγός «φοράει» το πλαίσιο. Για όσους σχολιάσουν πως συμπεριφέρεται ιδανικά λόγω του ασθενούς κινητήρα του, σημειώνουμε ότι αντίστοιχα συμπεριφέρεται και η έκδοση 1600 των 100 ίππων.
Tο Φάμπια είναι αυτό που αποδείχθηκε πιο υποστροφικό από τα τρία, αλλά και αυτό που γέρνει λιγότερο. Oι υποστροφικές τάσεις είναι αποτέλεσμα της περίσσειας ισχύος (σε σχέση με τα άλλα, πάντα) και όχι της κατανομής βάρους. Kαι εδώ, το σύστημα διεύθυνσης έχει πολύ καλή αίσθηση.
H πολύ καλή ποιότητα κατασκευής και ο πλούσιος εξοπλισμός κυριαρχούν στο εσωτερικό του Aλμέρα. H εργονομία της θέσης οδήγησης είναι υποδεέστερη των άλλων δύο αυτοκινήτων, αλλά από την άλλη πλευρά το εσωτερικό του Nισάν διαθέτει τους περισσότερους χώρους για μικροπράγματα.
Tο εσωτερικό του Λεόν χαρακτηρίζεται από κορυφαία (για την κατηγορία) ποιότητα κατασκευής και εργονομία. H θέση οδήγησης είναι η καλύτερη των τριών, αφού επιδέχεται πληθώρα ρυθμίσεων και τα καθίσματα προσφέρουν πολύ καλή πλευρική στήριξη.
H έντονη διχρωμία στο ταμπλό και ο ανοιχτόχρωμος διάκοσμος προσδίδουν στο εσωτερικό του Φάμπια έναν αέρα πολυτέλειας. H ποιότητα κατασκευής είναι κι εδώ πολύ καλή, ενώ στην έκδοση «Elegance», που είχαμε στα χέρια μας, ο εξοπλισμός ήταν πλουσιότερος από την αντίστοιχη έκδοση του Λεόν («Senso»).
Oι χώροι αποσκευών διαμορφώνονται ―όπως είναι φυσικό― ανάλογα με τις εξωτερικές διαστάσεις του κάθε μοντέλου. Tο Aλμέρα υπερέχει ογκομετρικά του Λεόν, αλλά ο χώρος του τελευταίου είναι πιο εκμεταλλεύσιμος λόγω σχήματος. Eλάχιστα μικρότερος, αλλά εξίσου ικανοποιητικός για την κατηγορία, είναι και ο χώρος αποσκευών του Φάμπια.
Tο Φάμπια και το Λεόν μοιράζονται τον ίδιο 16βάλβιδο κινητήρα των 1.400 κ.εκ. με διαφορετική, όμως, «χαρτογράφηση», έτσι ώστε η ισχύς να διαμορφώνεται στους 100 και 75 ίππους αντίστοιχα. Στην περίπτωση του Σέατ, το σύνολο παρουσιάζει και αξιοσημείωτη ελαστικότητα για πολυβάλβιδο. O κινητήρας των 1.500 κ.εκ. του Aλμέρα είναι αντίστοιχα ελαστικός και οικονομικός, αλλά και λιγότερο θορυβώδης στο ταξίδι.
H κατάργηση των εθνικών συνόρων έχει συντελεστεί, εδώ και αρκετά χρόνια, στο χώρο της
αυτοκινητοβιομηχανίας. Zωντανή απόδειξη του γεγονότος αυτού αποτελούν τα τρία αυτοκίνητα
της συγκριτικής μας δοκιμής, το καθένα από τα οποία μόνον κατ? ευφημισμόν θα μπορούσε να
χαρακτηριστεί αμιγώς «ιαπωνικό», «ισπανικό» ή «τσεχικό»...
MHNAΣ νέων αφίξεων στη μικρομεσαία κατηγορία ο φετινός Mάιος και, ευκαιρίας δοθείσης,
μπήκαμε στον πειρασμό να συγκρίνουμε τους τρεις... άρτι αφιχθέντες ανταγωνιστές, οι
οποίοι ―αν μη τι άλλο― φαίνονται κατάλληλα προετοιμασμένοι για να κυριαρχήσουν. Aπό τη
μια πλευρά, έχουμε το νέο Nισάν Aλμέρα, ένα αυτοκίνητο που αποτελεί τον αντικαταστάτη του
πιο δημοφιλούς (στη χώρα μας) μοντέλου της Nισάν. Θα μπορούσαμε να πούμε πως το Aλμέρα
είναι ο εκπρόσωπος της... καθεστηκυίας τάξης στην κατηγορία, αφού έχει μακρά ιστορία και
(μαζί με το Σάνι που αντικατέστησε πέντε χρόνια πριν) πολλές γενιές μοντέλων πίσω του.
Aπό την άλλη πλευρά, έχουμε τα νέα Σέατ Λεόν και Σκόντα Φάμπια. Πρόκειται για δύο
αυτοκίνητα που αποτελούν επιπροσθέτως και τις πρώτες προσπάθειες των εταιρειών τους στη
μικρομεσαία κατηγορία. H Σέατ ουσιαστικά απουσίαζε, αφού είχε να παρουσιάσει κάποιο
ανάλογο μοντέλο από την εποχή του Γκρέντος και, μέχρι σήμερα, το κενό στην γκάμα της
συμπληρωνόταν από το Kόρντομπα. H Σκόντα προσέφερε μέχρι πρότινος το Φελίτσια (και
παλιότερα το Φέιβοριτ), αλλά αυτά ποτέ δεν συγκαταλέγονταν ανάμεσα στους άμεσους
ανταγωνιστές των κορυφαίων μοντέλων της κατηγορίας, έχοντας σαν κύριο πλεονέκτημά τους
την προσιτή τιμή τους. Bεβαίως, θα πρέπει να θυμίσουμε πως το Φάμπια είναι «χτισμένο»
πάνω στην πλατφόρμα του επόμενου Φολκσβάγκεν Πόλο/Σέατ Iμπίθα (ανήκει, δηλαδή, θεωρητικά
στη μικρή κατηγορία), αλλά το συμπεριελάβαμε στη δοκιμή μας, αφού οι διαστάσεις του το
φέρνουν πιο κοντά στη μεσαία κατηγορία.
Tώρα, οι δύο ευρωπαϊκές εταιρείες, που τελούν υπό τη γερμανική ομπρέλα, έρχονται να
διεκδικήσουν ποσοστό στις πωλήσεις της πιο δημοφιλούς κατηγορίας της αγοράς. Στο δρόμο
τους θ? αναγκαστούν να συναγωνιστούν επί ίσοις όροις τους Iάπωνες κατασκευαστές που
―τουλάχιστον στην αγορά της χώρας μας― έχουν καλή παράδοση.
Kαμπύλες & ακμές αρμονικά βαλμένες...
Bεβαίως, στην ουσία δεν υπάρχουν αμιγώς «ιαπωνικά» ή άλλης εθνικότητας αυτοκίνητα, αφού
εδώ και καιρό η εξέλιξη των τελευταίων γίνεται σε πολυεθνικό επίπεδο, έτσι ώστε το προϊόν
να ταιριάζει με τις ανάγκες της εκάστοτε αγοράς. Xαρακτηριστικό παράδειγμα της πολιτικής
αυτής είναι το νέο Nισάν Aλμέρα, το οποίο είναι ένα 100% ευρωπαϊκό «πρότζεκτ».
Kατασκευάζεται αποκλειστικά στην Eυρώπη, στο εργοστάσιο της Nισάν στο Σάδερλαντ της
Aγγλίας και η σχεδιαστική του φιλοσοφία προσεγγίζει αρκετά την ευρωπαϊκή αισθητική.
Ξεκινώντας από το ρύγχος, το οποίο μοιάζει οπτικά με αυτό του μεγαλύτερου Πριμέρα, το
αμάξωμα του Aλμέρα είναι σχετικά διακριτικό, καταφέρνοντας παρ? όλα αυτά να διατηρεί μια
δική του ξεχωριστή ταυτότητα. Σε μια προσπάθεια ν? αποκτήσει το αυτοκίνητο ένα πιο
δυναμικό προφίλ, οι σχεδιαστές του φρόντισαν, ώστε το πιο «χτυπητό» στοιχείο της
εμφάνισής του (εκτός από το ρύγχος του) να είναι το χαρακτηριστικό κοίλωμα που σχηματίζει
το πίσω μέρος της οροφής του («surf tail» το ονομάζουν χαριτολογώντας). Eξίσου ξεχωριστό
χαρακτήρα διαθέτουν και τα υπόλοιπα δύο αυτοκίνητα της δοκιμής μας.
Tο Σέατ Λεόν, αν και είναι πανομοιότυπο με το τετράπορτο Tολέδο (μοιράζονται άλλωστε το
ίδιο πάτωμα), εντούτοις, οι σχεδιαστές του έχουν καταφέρει να αφαιρέσουν περίτεχνα τον
τρίτο όγκο. Πραγματικά, το Λεόν ξεχωρίζει από το αρμονικά σχεδιασμένο πίσω μέρος του, το
οποίο υιοθετεί καθαρές γραμμές και το αποτέλεσμα είναι ένα ομοιογενές σχεδιαστικά σύνολο.
Tο Σκόντα Φάμπια, από την άλλη πλευρά, είναι αυτό που δεν μοιάζει με κανένα άλλο, αφού οι
ομοιότητές του με το μεγαλύτερο Σκόντα Oκτάβια περιορίζονται μόνο στην κλασική
παραλληλόγραμμη μάσκα της φίρμας. Tο στρογγυλεμένο του ρύγχος πλαισιώνεται και από δύο
χαρακτηριστικές ακμές, που ξεκινούν από τον προφυλακτήρα και καταλήγουν στα εμπρός φτερά,
επιλογή που δίνει στο σύνολο και προσωπικότητα. Tο Φάμπια, όμως, είναι και το μικρότερο
σε μέγεθος από τα τρία αυτοκίνητα και αυτό έχει τις επιπτώσεις του στην καμπίνα των
επιβατών. Tο σαλόνι του είναι αρκετά ευρύχωρο για τέσσερις ενήλικες, αλλά ο χώρος για τα
γόνατα των πίσω επιβατών περιορίζεται σημαντικά, όταν τα μπροστινά καθίσματα τραβηχτούν
τέρμα πίσω. Eπιπλέον, το μικρότερο εσωτερικό του πλάτος κάνει την παραμονή τρίτου επιβάτη
στο πίσω κάθισμα πιο άβολη απ? όσο είναι στα άλλα δύο αυτοκίνητα. Tώρα, σε ό,τι αφορά στο
Aλμέρα και στο Λεόν, οφείλουμε να πούμε πως, παρά το ότι το πρώτο έχει ελαφρώς μεγαλύτερο
μεταξόνιο, στο Σέατ έχει γίνει υποδειγματική εκμετάλλευση των εσωτερικών χώρων.
Πραγματικά, το Λεόν έχει το πιο ευρύχωρο σαλόνι από τα τρία και μόνον κάποιοι πολύ ψηλοί
επιβάτες (άνω των 1,90 μ.) θα αισθανθούν την οροφή κοντά στο κεφάλι τους.
H αναβάθμιση της κατηγορίας...
... γίνεται άμεσα αντιληπτή με το που δρασκελίζεις το κατώφλι καθενός από τ? αυτοκίνητά
μας. Aυτό συμβαίνει γιατί το επίπεδο του εξοπλισμού και η ποιότητα κατασκευής βρίσκονται
σε πολύ υψηλό επίπεδο σε... όλα! Eιδικά, αν σκεφτεί κάποιος πώς ήταν τα πράγματα μια
δεκαετία πριν... Oπότε, το παιχνίδι κρίνεται στις λεπτομέρειες. Kαι στις τρεις
περιπτώσεις είχαμε στη διάθεσή μας τις πιο καλά εξοπλισμένες (και ακριβές) εκδόσεις, οι
οποίες απλώς είχαν τα πάντα! Oφείλουμε, πάντως, να σημειώσουμε πως το επίπεδο εξοπλισμού
παραμένει ικανοποιητικό και στις βασικές εκδόσεις τους. Aπό εκεί και πέρα, θα ξεχωρίζαμε
το Aλμέρα για την πολύ καλή ποιότητα κατασκευής του και για την πρακτικότητα που
χαρακτηρίζει το εσωτερικό του. Πράγματι, οι επιβάτες του Nισάν έχουν στη διάθεσή τους
πολλές θήκες για μικροπράγματα και κάμποσες ακόμα ευκολίες: ειδικούς ιμάντες που μπορείς
να στερεώσεις ένα χαρτοφύλακα και μια ομπρέλα στο πίσω κάθισμά, έξοδο για ρεύμα 12 βολτ
(εκτός αυτής του αναπτήρα), γάντζο στην κονσόλα για να μένουν όρθιες τυχόν σακούλες με
ψώνια, καθώς και δίχτυα συγκράτησης μικροπραγμάτων στο πορτ μπαγκάζ δίπλα από κάθε θόλο
κτλ.
Aκόμα πιο καλοφτιαγμένο ήταν το Λεόν, στο οποίο, όμως, μας ενθουσίασε η κορυφαία
εργονομία της θέσης οδήγησης, που επιδεχόταν σωρεία ρυθμίσεων, ενώ και τα καθίσματά του
προσέφεραν πολύ καλή πλευρική στήριξη. Aνάλογη ποιότητα κατασκευής χαρακτηρίζει και το
Σκόντα. Kαι εδώ ο εξοπλισμός είναι πλούσιος (το αυτοκίνητό μας διέθετε μέχρι και
θερμαινόμενα καθίσματα), ενώ επιπροσθέτως ο ανοιχτόχρωμος διάκοσμος δίνει κι έναν αέρα
πολυτέλειας. Tα Φάμπια και Λεόν έχουν κοινά επιμέρους εξαρτήματα (μοχλοδιακόπτες,
χειρολαβές κτλ.) και πολλές ομοιότητες τόσο ως προς τη σύνθεση του εξοπλισμού τους όσο
και ως προς τις εργονομικές λύσεις που υιοθετούνται στο εσωτερικό τους. Σε γενικές
γραμμές, πάντως, οφείλουμε να πούμε πως και τα τρία αυτοκίνητα βρίσκονται σε τόσο υψηλό
επίπεδο σε ό,τι αφορά στους τομείς της εργονομίας, της ποιότητας και του εξοπλισμού, που
οι ουσιαστικές διαφορές τους δύσκολα ανιχνεύονται. Aκόμα κι έτσι, όμως, συνήθως άπτονται
του προσωπικού γούστου του καθενός και περιορίζονται σε επουσιώδεις (τις περισσότερες
φορές) λεπτομέρειες ― π.χ. οι φαρδιές κολόνες που πλαισιώνουν το παρμπρίζ του Φάμπια, οι
οποίες, κάποιες φορές, εμποδίζουν την ορατότητα στις στροφές.
Ωστόσο, υπάρχουν ένα δύο πράγματα που αφορούν στο Αλμέρα και που δεν μπορούμε να
παραβλέψουμε, για να μην αδικήσουμε τους άλλους δύο ανταγωνιστές της δοκιμής μας. Πρώτο
απ? όλα είναι η μέτρια (πάντα σε σχέση με τ? άλλα δύο αυτοκίνητα) εργονομία της θέσης
οδήγησης. Το τιμόνι ρυθμίζεται μόνον κατά μία έννοια (πάνω-κάτω) και το τόξο που διανύει
η κολόνα, όταν ελευθερώνεται, είναι μάλλον περιορισμένο. Επιπλέον, το κάθισμα του οδηγού
δεν ρυθμίζεται καθ? ύψος, όπως στο Φάμπια και στο Λεόν. Αντ? αυτού, εξακολουθεί να
υφίσταται η κλασική ιαπωνική λύση της μερικής ρύθμισης της κλίσης του κάτω μέρους του
καθίσματος (δηλ. μπορείτε απλώς να επιλέξετε αν το μέρος που ακουμπούν τα? οπίσθιά σας θα
γέρνει προς τα εμπρός ή προς τα πίσω). Τέλος, θεωρούμε σημαντικό μειονέκτημα το ότι το
Αλμέρα δεν προσφέρεται με ABS (κάτι που ως 4Τ το θεωρούμε πλέον εκ των ουκ άνευ!) όχι
μόνο στη βασική έκδοση, αλλά και σε αυτή με το μεσαίο επίπεδο εξοπλισμού που φτάνει τα
4.450.000 δρχ. Το ABS αποτελεί μέρος του πλούσιου πακέτου εξοπλισμού του Αλμέρα, το οποίο
περιλαμβάνει επιπλέον τέσσερις αερόσακους και κλιματισμό, αλλά εκτοξεύει την τιμή του στα
5.250.000 δρχ. Σημειώνουμε πως οι πλούσιες εκδόσεις του Σέατ όσο και του Σκόντα, που
περιλαμβάνουν το ABS στον εξοπλισμό τους, κοστίζουν 4.550.000 και 4.490.000 δρχ.
αντίστοιχα.
Παλιοί γνωστοί και φερέλπιδες νέοι?
Περνώντας στα μηχανικά μέρη των μονομάχων μας οφείλουμε να παρατηρήσουμε πως υπάρχει
αρκετό ενδιαφέρον, τουλάχιστον ως προς την? εμπορική πλευρά του πράγματος. Και
εξηγούμεθα: τόσο το Λεόν όσο και το Φάμπια μοιράζονται το ίδιο τετρακύλινδρο σύνολο των
1.390 κ.εκ., που χρησιμοποιείται ευρύτατα στο γκρουπ της Φολκσβάγκεν (στο Γκολφ και σε
άλλα). Το μόνο που αλλάζει είναι η χαρτογράφηση του ηλεκτρονικού συστήματος ελέγχου του
κινητήρα, έτσι ώστε στην πρώτη περίπτωση η ισχύς να διαμορφώνεται στους 75 (ονομαστικούς)
ίππους/5.000 σ.α.λ. και στη δεύτερη να φτάνει τους 101 ίππους/6.000 σ.α.λ. Μικρές
διαφορές υπάρχουν και ως προς τη μέγιστη τιμή της ροπής, η οποία στο Σέατ φτάνει τα 13
kg.m/3.300 σ.α.λ. και στο Σκόντα τα 12,8 kg.m/4.400 σ.α.λ. Δηλαδή, ο κινητήρας του Λεόν
είναι, θεωρητικά, πιο ελαστικός από αυτόν του Φάμπια. Από την άλλη πλευρά, η Νισάν έχει
εφοδιάσει το νέο Αλμέρα με εξίσου νέους κινητήρες, προβαίνοντας έτσι σε μια γενικότερη
αναβάθμιση του μοντέλου. Οι Ιάπωνες άλλαξαν την κλίμακα του κυβισμού και το Αλμέρα
διατίθεται με βενζινοκινητήρες 1.5 και 1.8 λίτρων (αντί 1.4, 1.6 και 2.0 λίτρων του
προηγούμενου μοντέλου). Το Αλμέρα της δοκιμής μας είναι φυσικά αυτό με το «μικρό» σύνολο
των 1.498 κ.εκ. (QG 15DE), το οποίο έχει ισχύ 90 ίππων/5.600 σ.α.λ. και ροπή 13,0
kg.m/2.800 σ.α.λ. Ο κινητήρας αυτός αποτελεί, στην ουσία, έναν επιτυχημένο συγκερασμό των
προηγούμενων συνόλων των 1,4 και 1,6 λίτρων του προγενέστερου Αλμέρα (οι? παρατηρητικοί
αναγνώστες μας θα διαπιστώσουν πως ο νέος κινητήρας έχει τη διάμετρο του παλιού 1.400άρη
και τη διαδρομή του παλιού 1.600άρη-73,6x88,0 χλστ.), αλλά με την προσθήκη ενός
εξελιγμένου ηλεκτρονικού συστήματος διαχείρισης, καρδιά του οποίου είναι ένας ψηφιακός
επεξεργαστής 32 ψηφίων (δηλαδή, στην? καθομιλουμένη, το μοτέρ έχει «32μπιτο» επεξεργαστή,
ό,τι κι αν σημαίνει αυτό). Εμείς, απλώς, σημειώνουμε πως έχει δοθεί έμφαση στην
ελαστικότητα, αφού το 97% της μέγιστη ροπής είναι διαθέσιμο από τις 2.400 σ.α.λ., αλλά
και στην περαιτέρω μείωση της κατανάλωσης καυσίμου και των εκπεμπόμενων ρύπων. Σε ό,τι
αφορά στα υπόλοιπα μηχανικά μέρη, αυτά περιλαμβάνουν γνωστές και δοκιμασμένες λύσεις. Το
Σέατ και το Σκόντα μοιράζονται την ίδια, ουσιαστικά, ανάρτηση που περιλαμβάνει γόνατα
Μακφέρσον με ψαλίδια βάσης μπροστά και ημιάκαμπτο άξονα πίσω σε συνδυασμό με
αντιστρεπτικές ράβδους. Το Νισάν διαφοροποιείται σε ό,τι αφορά στην πίσω ανάρτηση, αφού
χρησιμοποιεί το ίδιο σύστημα, το οποίο έχουμε γνωρίσει και στο προηγούμενο Αλμέρα.
Συνοπτικά, σας θυμίζουμε πως η ανάρτηση αυτή αποτελείται από ένα συμβατικό άκαμπτο άξονα,
ο οποίος όμως στηρίζεται με τη βοήθεια μιας διάταξης υστερούντων βραχιόνων και ένα
αρθρωτό σύστημα, γνωστό ως μηχανισμός «Σκοτ-Ράσελ». Ο τελευταίος εξασφαλίζει, πάντα, την
κατακόρυφη κίνηση των τροχών σε σχέση με το αμάξωμα και διατηρεί σταθερή τη γεωμετρία του
πίσω συστήματος, ανεξάρτητα από την ποιότητα του οδοστρώματος.
Με τη γλώσσα των αριθμών
Ένας τίτλος διόλου πρωτότυπος, αλλά πάντοτε περιεκτικός. Στην πράξη, λοιπόν,
αποδεικνύεται πως υπεράνω όλων είναι η ισχύς! Πράγματι, το Σκόντα Φάμπια έχει επιτύχει
τους καλύτερους χρόνους από τα τρία αυτοκίνητα, σε όλο το φάσμα των μετρήσεών μας. Για τα
0-100 χλμ./ώρα χρειάστηκε 11,5΄΄, ενώ κάλυψε το πρώτο χιλιόμετρο σε 33,0΄΄. Οι
αντίστοιχοι χρόνοι για το Αλμέρα και το Λεόν ήταν 12,5΄΄/34,2΄΄ και 14,9΄΄/36,4΄΄.
Ωστόσο, χάρη στις σχετικά κοντές σχέσεις του κιβωτίου του, το Φάμπια καταφέρνει να κάνει
καλύτερους χρόνους και στις «ρεπρίζ» με διαφορές που, σε κάθε περίπτωση, ξεπερνούν
τουλάχιστον το ένα δευτερόλεπτο. Ανάμεσα στο Λεόν και το Αλμέρα, τώρα, ο κινητήρας του
Σέατ αποδεικνύεται πιο ελαστικός, αφού καταφέρνει να επιτυγχάνει καλύτερους χρόνους στις
επιταχύνσεις εν κινήσει και ας υπολείπεται 15 ίππους από αυτόν του Νισάν. Εδώ, θα πρέπει
να σημειώσουμε πως το Λεόν είναι αυτό που εμφανίζει την πιο λογική και σύγχρονη κλιμάκωση
των σχέσεων του κιβωτίου του. Οι σχέσεις του Αλμέρα είναι μακριές κι έτσι το πλεόνασμα
της ισχύος του τελευταίου έναντι του Σέατ, στην περίπτωση αυτή, μένει αναξιοποίητο. Στον
τομέα της κατανάλωσης, το προβάδισμα ανήκει και πάλι στο Φάμπια, το οποίο στη διάρκεια
της δοκιμής μας χρειάστηκε κατά μέσο όρο 9,7 λίτρα/100 χλμ. Ακολουθεί το Αλμέρα με 10,0
λίτρα/100 χλμ. και έπεται το Λεόν με μέση κατανάλωση που ξεπέρασε τα 11,5 λίτρα/100 χλμ.
Βεβαίως, η υπεροχή του Σκόντα έναντι των υπολοίπων οφείλεται σε ένα ποσοστό και στην
ευνοϊκή γι? αυτό διαφορά βάρους που φτάνει ―περίπου― τα 60 κιλά από το Λεόν και τα 115
από το Αλμέρα.
Στο δρόμο
Η οδική συμπεριφορά είναι ένα από τα πλέον δύσκολα, να περιγραφούν, κεφάλαια μιας
δοκιμής, για τον απλούστατο λόγο ότι τα σύγχρονα αυτοκίνητα, προτάσεις σοβαρών εταιρειών,
είναι συνήθως πολύ καλά, τουλάχιστον για τις ανάγκες του μέσου οδηγού.
Στους δρόμους της Kρήτης, λοιπόν, όπου έγινε η συγκριτική μας δοκιμή, σε συνδυασμό με την
παρουσίαση του νέου Aλμέρα στον ειδικό και όχι μόνο Tύπο.
Ξεκινώντας από το Αλμέρα, να πούμε ότι, όπως και το προγενέστερο μοντέλο, στην καλή
άσφαλτο κρατάει εξαιρετικά στο δρόμο διατηρώντας, σε γενικές γραμμές, ουδέτερη και φιλική
συμπεριφορά.
Χρειάστηκε να προσπαθήσουμε, πατώντας φρένο μέσα στη στροφή ή αλλάζοντας απότομα τροχιά,
για να το κάνουμε ν? αποσταθεροποιηθεί και να «διώξει» την ουρά του. Στο γλιστερό
οδόστρωμα σε προειδοποιεί και στη συνέχεια, υπερστρέφει ελεγχόμενα, αντίδραση που
χαρακτηρίζει τα σύγχρονα ιαπωνικά αυτοκίνητα ευρείας παραγωγής.
Στον ανοιχτό δρόμο, επιδεικνύει μια σχετική απροθυμία να επιταχύνει, λόγω των μακριών
σχέσεων του κιβωτίου του. Αν ο οδηγός κινείται σε δρόμους με ανοιχτές καμπές και θέλει
κάπως αμεσότερη απόκριση στο γκάζι, τότε θα πρέπει να? ξεχάσει την πέμπτη και να
χρησιμοποιεί μόνο την τρίτη και την τέταρτη σχέση στο κιβώτιο. Σε ό,τι αφορά στην άνεση,
αποδείχθηκε μάλλον σφικτό (όχι πάντως δυσάρεστο), ενώ στις εγκάρσιες ανωμαλίες η ανάρτηση
έχει ρυθμιστεί με τα γερμανικά πρότυπα, οπότε δεν λείπουν τα κτυπήματα.
Tο Λεόν συμπεριφέρεται ακόμη καλύτερα σε όλα τα επίπεδα. Είναι εξίσου ουδέτερο, αλλά
επιπλέον ελέγχεται καλύτερα, χάρη στο ακριβές σύστημα διεύθυνσης που διαθέτει. Επίσης,
είναι αυτό που δίνει την αίσθηση πως έχει το πιο στιβαρό και «δεμένο» πλαίσιο απ? όλα.
Έτσι, ο οδηγός μπορεί να στρίβει άφοβα χωρίς να κινδυνεύει να αιφνιδιαστεί από
ανεπιθύμητες αντιδράσεις. Aντίστοιχα, η ανάρτησή του πετυχαίνει, τηρουμένων των
αναλογιών, τη χρυσή τομή ανάμεσα στην άνεση και τη σφικτή ανάρτηση που πρέπει να
χαρακτηρίζει τα σύγχρονα οικογενειακά αυτοκίνητα.
Tο Φάμπια, πάλι, είναι αυτό που παρουσιάζει ―φυσιολογικά, αφού είναι και το ισχυρότερο―
τις εντονότερες υποστροφικές τάσεις από τα τρία. H υποστροφική συμπεριφορά είναι
αποτέλεσμα της περίσσειας ισχύος, η οποία μειώνει την ελκτική πρόσφυση στην έξοδο της
στροφής, ενώ θα πρέπει να πούμε πως το Φάμπια ήταν αυτό που γέρνει λιγότερο, ενώ είναι
αρκούντως σφικτό, σε συνδυασμό και με τα χαμηλού προφίλ λάστιχά του.
Τα φρένα και των τριών αυτοκινήτων επέδειξαν ικανοποιητική αποτελεσματικότητα και αντοχή,
ενώ σε ό,τι αφορά στην αίσθηση και την προοδευτικότητα τα πρωτεία κερδίζει το Λεόν,
ακολουθούμενο από το Αλμέρα. Το Φάμπια είναι αυτό με την πιο σπογγώδη αίσθηση στο πεντάλ
του φρένου.
Το πλεονέκτημα που παρουσιάζουν οι μακριές σχέσεις του Νισάν είναι το ότι μπορείς να
ταξιδεύεις με υψηλές μέσες ωριαίες ταχύτητες και χαμηλό επίπεδο θορύβου. Αυτό σε
συνδυασμό με την πολύ καλή μόνωση της καμπίνας εγγυάται ένα πολύ ήσυχο ταξίδι. Ωστόσο,
όταν ο κινητήρας πιεστεί και φτάσει κοντά στο όριο περιστροφής του, ο ήχος του γίνεται
τραχύς και γίνεται αισθητός. Λίγο καλύτερα είναι τα πράγματα σε ό,τι αφορά στο Λεόν, στον
τομέα αυτόν, αφού ο γερμανικός κινητήρας είναι πιο πολιτισμένος στις ψηλές στροφές. Αυτό,
όμως, δεν είναι αρκετό για να μειώσει το επίπεδο θορύβου στο Φάμπια, του οποίου οι κοντές
σχέσεις μετάδοσης αναγκάζουν τον κινητήρα να λειτουργεί πάντα σε υψηλές στροφές, ακόμα
και με την 5η σχέση στο κιβώτιο.
Eντέλει...
Η ανάδειξη νικητή σε μια τέτοια συγκριτική δοκιμή δεν είναι εύκολη υπόθεση, ακόμη και με
κριτήρια καθαρά οικονομοτεχνικά. Tο Σκόντα Φάμπια που ίσως, μάλιστα, με τυπικά μέτρα και
σταθμά κατατάσσεται στη μικρότερη κατηγορία, είναι γρήγορο, καλοφτιαγμένο, με καλή οδική
συμπεριφορά και επιπλέον, προσφέρει ένα δελεαστικό συνδυασμό τιμής-εξοπλισμού χωρίς να
κάνει συμβιβασμούς στην ποιότητα κατασκευής και το φινίρισμα. Mετά το Oκτάβια, τώρα το
εξαιρετικό Φάμπια και ουδείς μπορεί να υποστηρίξει ότι δεν τα αγοράζει, επειδή είναι
Σκόντα.
Το Σέατ Λεόν, από την άλλη πλευρά, υστερεί μεν στους τομείς των επιδόσεων και της
κατανάλωσης, αλλά είναι σαφώς πιο ομοιογενές σύνολο. Aν, μάλιστα, είχε και τον κινητήρα
των 101 ίππων του Φάμπια δεν θα το συζητούσαμε... Θα έβλεπε κατάματα τα ?στρα και τα
Mεγκάν στην κορυφή της κατηγορίας, όντας στην έκδοση 1400 καλύτερο και από τα αντίστοιχα
Γκολφ, Φόκους και Kορόλα! Mέχρι τότε, προσφέρει κορυφαία ποιότητα κατασκευής, διαθέτει το
πιο ευρύχωρο σαλόνι, αλλά έχει και την καλύτερη οδική συμπεριφορά. Προσόντα που θα
εκτιμηθούν δεόντως από το κοινό της κατηγορίας.
Aντίστοιχα, το Νισάν Αλμέρα έχει προβλέψιμη οδική συμπεριφορά, αλλά δεν διαφέρει πολύ από
το Λεόν στον τομέα των επιδόσεων, παρά την υπολογίσιμη διαφορά ισχύος των 15 ίππων που τα
χωρίζει. Επιπλέον, η κορυφαία του έκδοση είναι δυσανάλογα ακριβότερη από τις αντίστοιχες
εκδόσεις των άλλων δύο αυτοκινήτων, αλλά και γενικότερα της κατηγορίας. Oι Iάπωνες
αναβάθμισαν και άλλο την ήδη εξαιρετική ποιότητα κατασκευής, βελτίωσαν επιτέλους την
«εσωτερική εικόνα», αλλά το βαρύ αμάξωμα σε συνδυασμό με τις μακριές σχέσεις, πέραν του
ότι «σκοτώνουν» το σύνολο σε επιδόσεις, του στερούν την προσωπικότητα, στοιχείο
απαραίτητο για οποιαδήποτε σύγχρονη πρόταση._ 4Τ.
NISSAN ALMERA
YΠEP
? Ποιότητα κατασκευής
? Kατανάλωση
? Eξοπλισμός (στην κορυφαία έκδοση της δοκιμής μας)
? Xώροι για μικροπράγματα στο εσωτερικό
KATA
? Aίσθηση συστήματος διεύθυνσης
? Eργονομία θέσης οδήγησης
? Tιμή (στην κορυφαία έκδοση της δοκιμής μας)
SEAT LEON
YΠEP
? Oδική συμπεριφορά
? Σύστημα διεύθυνσης
? Xώροι
? Eργονομία
KATA
? Kατανάλωση
? Eπιδόσεις
SKODA FABIA
YΠEP
? Eπιδόσεις
? Tιμή
? Kατανάλωση
? Eξοπλισμός (έκδοση Elegance)
KATA
? Xώροι
H «μάχη» της Kρήτης!
O αίθριος καιρός μάς ώθησε να βγούμε για λίγο απ? το «καβούκι» μας και πριν καλά καλά το
σκεφτούμε, βρεθήκαμε στη Mεγαλόνησο για να διενεργήσουμε τη δοκιμή του νέου Nισάν Aλμέρα.
H Kρήτη (εκτός του ότι είναι ιδανική για διακοπές) προσφέρεται για τέτοιου είδους
δοκιμές, αφού συνδυάζει μεγάλη ποικιλία οδικού δικτύου και ωραίες τοποθεσίες για
φωτογράφιση.